“De bewoners verrassen mij soms zó!”
Het is gezellig rumoerig bij De Die, een locatie van Cordaan in Amsterdam-Noord. Daar zijn ook Marije (22), derdejaarsstudent Klinische Neuropsychologie en Milangela, teammanager bij Cordaan. Sinds een paar maanden komt Marije wekelijks langs om met de bewoners te wandelen, schilderen, of gewoonweg kletsen.
Milangela maakte voor het eerst kennis met de studenten van Careibu bij een andere locatie van Cordaan, en zag daar al het fijne wat ze meebrachten: extra aandacht, extra begeleiding en extra hulp. “Eigenlijk kunnen we hier altijd extra handjes gebruiken. Op alle gebieden. Maar de meeste hulp is zo gefocust op het afkrijgen van alle werkzaamheden dat het sociale aspect soms wat achterwege blijft. En daar zijn de studenten van Careibu dan juist weer heel goed in. Als het kon nam ik zo nog twee studenten aan!”
Marije, aan de andere kant, wilde graag een bijbaan gerelateerd aan haar studie. Online kwam ze Careibu tegen: “Het leek me perfect! Ik volg de richting Klinische Neuropsychologie, en op deze manier kan ik wat ik tijdens mijn studie leer toepassen in mijn werk.” Marije weet al het een en ander over verschillende soorten dementie. Daardoor herkent ze vaak hoe bewoners zich gedragen en weet ze er goed op te reageren. “Ja, je straalt echt uit dat je goed met de cliënten kunt omgaan, dat vind ik heel fijn. Het klikte gewoon meteen,” aldus Milangela tegen Marije.
Meestal is het vrijdag wanneer Marije langskomt, maar in december werkt ze wat extra. “Vanochtend hebben we met de bewoners spiegeltjes gemaakt, superleuk! Vanmiddag komt het Danspaleis, en misschien gaan we tussendoor nog even iets doen,” zegt Marije: “We gaan ook wel eens wandelen, of met de bus eropuit. Zoals laatst, toen we met een bus vol senioren naar Volendam gingen!”
Over wat ze het leukst vindt, moet Marije even nadenken, maar dan vertelt ze dat ze soms erg door bewoners verrast wordt. Vooral op de afdeling Psychogeriatrie waar Marije meestal werkt, kunnen mensen erg in zichzelf gekeerd lijken. “Zodra je dan begint met een activiteit kunnen ze zó opleven! Zo is er een meneer die niet meer zelfstandig kan schilderen. Maar door met hem te praten en zijn aanwijzingen op te volgen maken we samen een schilderij. Dat voelt heel bijzonder.”
Teammananger Milangela is vol lof over de samenwerking: “Het gaat eigenlijk gewoon altijd goed met de studenten, je hebt er weinig omkijken naar.” Ze vertelt verder dat ze altijd op zoek gaan naar een student die affiniteit heeft met de doelgroep: iemand met veel geduld. “Want soms vragen cliënten wel 100 keer hetzelfde.”
